We vertrekken gewoon vanuit ons appartement, want op 1 minuut stappen ligt een soort shuttlelift die je naar het dorp 'Sölden' en terug brengt (we moesten nooit de auto gebruiken om boodschappen te doen). We hebben dit liftje dagelijks gebruik tijdens ons verblijf, wat altijd leuk was !

We gebruiken nog maar eens onze 'Ötztal Premium Card' en nemen de gletscherbus om de tolweg 'GletscherstraBe' gratis op te rijden. Voor Ilona ook eens leuk om niet met de auto te moeten rijden en van het landschap te kunnen genieten. 

Jammer genoeg hebben we geen foto's van de rit zelf, maar het is duidelijk dat de busschauffeurs gewend zijn de bochtige 'GletscherstraBe' op te rijden. Na een dikke twintig minuten vanaf 'Sölden' komen we aan bij 'Restaurant Rettenbachgletscher'. Bjorn heeft als kind genoeg gletschers van dichtbij gezien, maar Ilona, Tristan en Odin nog nooit. De 'Rettenbachferner' doemt voor ons op en is indrukwekkend. 

We rijden met de bus nog wat verder door een tunnel in de berg, om uit te komen bij de 'Tiefenbachbahn'. Deze werkt echter niet in de zomer, wat jammer is omdat er bij het bergstation op de 'Tiefenbachkogl' een mooi uitzichtsplatform is.  

De kinderen vinden er echter sneeuw, dus de pret kan niet op !

Verder valt hier weinig te doen gezien de lift dicht is, dus nemen we de bus terug naar de 'Rettenbachferner'. 

Daar gaan we naar de 'Schwarze Schneidbahn I en II', die ons over de gletscher zal brengen !

Wat volgt is een ware belevenis.  De 'Schwarze Schneidbahn I' brengt ons naar de 'Rettenbachjoch' op 2990 meter langs rotsen en de onderkant van de gletscher. Daar hebben we een prachtig zicht op de 'Rettenbachferner' en de toppen van de 'Ötztaler Alpen', maar ook op de sneeuwbergen en gletschers van het 'Pitztal'. 

Maar er komt nog meer ! We nemen de 'Schwarze Schneidbahn II' die ons naar een hoogte van 3250 meter brengt, het hoogste berstation in het 'Ötztal'. We 'bergbahnen' simpelweg over de 'Rettenbachferner', wat zonder meer imposant is. Ilona, Tristan en Odin kijken hun ogen uit. Overal waar je kijkt is er sneeuw, bergroten, pieken, ijs en gletschers. Bjorn ondertussen besterft het in het zijn ogen veel te gammele 'bakje' maar is toch ook zeer onder de indruk van al de bergpracht. 

Bij het bergstation 'P.3336' waan je je bijna op het dak van de wereld. Overal waar je kijkt zie je een woest, onherbergzaam hooggebergte zover het oog reikt. 

Ook hier is sneeuw te vinden, wat Tristan en Odin fantastisch vinden !

Maar nog steeds is het niet alles … we nemen een pad naar boven over rotsen en stenen, want daar zou 'iets' te zien zijn. 

Na een kwartiertje flink omhoog komen we aan bij dat 'iets'. Het is het uitkijkpunt 'Naturplatform Schwarze Schneid' gelegen op 3309 meter. Van hieruit hebben we nog maar eens uitzicht op alle omringende bergen, maar ook op de 'Wildspitze' (3774m), de hoogste berg van Tirol en de derde hoogste berg van Oostenrijk. De foto's spreken voor zich ...

We zitten werkelijk middenin de hoogste bergen van het 'Ötztal' … Om dit te 'vieren' maken Tristan en Odin een 'steenmannetje'. Na van dit alles te zijn bekomen gaan we terug naar beneden (echt op z'n gemak voelt Bjorn zich niet helemaal, het is hem toch wel heel hoog daarboven). 

Het uitzicht van het bergstation 'Schwarze Schneid II' naar het middenstation 'Schwarze Schneid I'. 

Daarna nemen we de terugrit van met kabelbaan, waarbij we onze ogen nogmaals de kost geven. Bij het 'Restaurant Rettenbach' spelen Tristan en Odin nog wat, en poseren ze op een sneeuwscooter !

Daarna nemen we de bus terug naar ons appartement. De 'GletscherstraBe' was een hele belevenis en eigenlijk wel de moeite waard, zeker omdat Ilona, Tristan en Odin zoiets nog nooit hadden gezien of meegemaakt.