Het wordt weer een mooie dag (we weten het dan nog niet, maar het wordt de laatste echt mooie dag voor een tijdje), en gezien we gisteren licht hebben gewandeld vliegen we er vandaag in. We gaan de panoramwandeling bij de Elferbahn stappen, en heel wat punten verzamelen voor onze 'Wandernadel' ! 

We vertrekken vandaag vanuit Neustift, het gekendste dorp in het Stubaital. Hier is de Elferbahn gelegen, die we nemen naar boven. 

We komen aan bij het berstation, waarbij blijkt dat de 'Elferbahn' heel veel gebruikt wordt door 'paragliders', waarbij mensen met een soort parachute van de berg afspringen en zo afdalen naar het dal. 

We kijken ook op het infobord hoe de wandeling eruit ziet vandaag. 

Na te hebben gekeken naar de paragliders, gaat Ilona eerst punten halen bij het bergrestaurant 'Agrar'. Het ziet er een leuke alm uit, maar we beginnen onmiddellijk aan de klim naar de hoger gelegen 'Elfer Hutte'. 

Het is zonnig, warm, en de klim is steil ... 

Na een klein half uurtje zien we de hut liggen boven ons ... 

Het is echter nog steeds klimmen en klimmen ... 

We komen gelukkig een 'krachtplaats' tegen ... we moeten aan de stenen voelen om kracht te krijgen ... 

Kracht of niet, al puffend komen we dan toch aan bij de 'Elferhutte' ! 

Vanop de terras van de 'Elferhutte' heb je een prachtig uitzicht over het Stubaital. 

Het is zelfbediening in de 'Elferhutte', waar we een zeldzame slechte ervaring hebben in Oostenrijk ... Vooreerst moet je zelfs al klant betalen om het toilet te gebruiken, maar dat valt nog enigszins te begrijpen volgens een uitleg (meerkosten om water tot aan de hut te krijgen). Maar voor een Almdudler, twee waterijsjes en een Nudelsuppe betaalt Ilona 20 Euro. Vermoedelijk opgelicht, want ze begrijpt geen Duits en Bjorn was naar het toilet toen Ilona de drank ging halen ... Ofwel opgelicht, ofwel als toerist 'in de zak gezet' ... De oude huttenbazin valt niet te vermurwen ... Er zit niets anders op dan onze dure drankjes (5 Euro per stuk !!) op te drinken ... Tristan en Odin zullen verder gedurende gans de reis spreken over de 'oplichtershutte' ... 

Alhoewel de 'Elferhutte' een mooie hut is, met een mooi uitzicht en terras, laat alles een zure nasmaak na ... We vertrekken dan ook gauw om aan de panoramawandeling te beginnen. 

Even kijken op het bord ... wij moeten naar de 'Karalm' over de 'Panoramaweg'. 

Nog een laatste blik achterom naar de 'Elferhutte' en het zicht op het begin van het Stubaital ... 

En dan gaan we via de alpenweiden verder het 'Pinnistal' in. 

Het brede pad wordt al snel een smal wandelpaadje. Verder doemen aan onze linkerkant de machtige kalkbergen op van het 'Pinnistal' ... 

Algauw zitten we hoog boven het 'Pinnistal' ... de alpenweiden gaan steil omlaag, het pad slingert voortdurend omhoog en omlaag, en de woeste kalkbergen doen denken aan de Italiaanse Dolomieten ... 

Het is een nogal lastige panoramawandeling met de zon die brandt, maar het is evenwel prachtig om in de bergwereld rond te lopen ... 

Na een uur stappen gaat het pad eindelijk wat omlaag ... 

En komen we aan bij de 'Naturschauplatz Gratzengrubel', waar we opnieuw een puntje pakken voor deze spaarkaart ! 

Boven ons hebben we ook een mooi zicht op de 'Elferspitze', die grillige bergtop. Deze maakt ook deel uit van de 'Seven Summits' van het Stubaital, maar dat is meer voor de bergbeklimmers ... 

We rusten even uit, want de wandeling heeft al krachten gekost. 

Hoog boven ons spotten we een adelaar ! 

De bordjes geven aan waar we heen moeten. 

Waarna we beginnen aan een lange en bij momenten pittige afdaling. 

De uitzichten op het woeste gebergte aan de overkant van het dal zijn prachtig ... 

Het pad gaat langs weides, bosjes, rotsen en riviertjes ... 

De grote 'Forstweg' van het 'Pinnistal' komt beneden in zicht ... 

En dan komen we eindelijk een bordje tegen met de 'Karalm' die iets verder ligt !

De 'Karalm' ligt aan het einde van het 'Pinnistal'. 

Je kan nog verder naar de 'Innsbrucker Hutte', maar dat is te ver voor ons vandaag. We gaan de alm op om te rusten en iets te drinken :)

Daarna is het tijd om verder te gaan, nu richting het begin van het 'Pinnistal'. We lopen hierbij op de grote 'Forstweg'. 

Aan onze linkerkant liggen de flanken van de 'Elferspitze', waarop we al gewandeld hebben. Aan onze rechterkant doemen de kalkbergen op, woeste rotsen die ontzagwekkend zijn ... 

Een stukje verder picknicken we in de rivierbedding, die bijna droog staat. Op het einde van het dal komt de berg 'Habicht' prominent in beeld, ook één van de 'Seven Summits' van het Stubaital ... 

Na te zijn gesterkt door onze boterhammen komen we iets verder bij de 'Pinnisalm' aan. 

We halen er een stempel voor onze 'Wandernadel'. Normaal gezien moeten we hier terug een stuk omhoog naar het bergstation, maar we wandelen een stukje verder voor een speciale 'Naturschauplatz'. 

Het betreft de 'Naturschauplatz Gespaltener Stein'. Deze steen is lang geleden omlaag gekomen van de bergwand, en is in twee gesplitst. Een kunstenaar heeft vervolgens twee 'golems' gemaakt die zogezegd de steen tegenhouden (of deze juist nog verder willen splitsen). Het is in ieder geval een mooie bezienswaardigheid, want de twee golems zijn reusachtig en prachtig gemaakt ! 

Hierna keren we terug naar de 'Pinnisalm', waarbij het plots begint te regenen ... 

Vanuit de 'Pinnisalm' moeten we terug een stuk omhoog richting het bergstation 'Agrar'. Vol goede moed beginnen we eraan ... 

De uitzichten op de woeste bergen blijven mooi ... 

Maar hier hebben Ilona en Tristan weinig boodschap aan. Ilona heeft hevige buikpijn gekregen, en krijgt ook hartkloppingen ... ze heeft het gevoel dat ze flauw zal vallen ... Tristan's kaars gaat plots uit ... hij krijgt draaiingen, en ziet maar de helft meer ... Beiden zitten er plots volledig doorheen ... Stap voor stap en op karakter gaan ze door, want stoppen is geen optie ... 

Op de koop toe is dit laatste stuk naar het bergstation nog niet van de poes ... het gaat goed omhoog, en op sommige plaatsen is het best wel steil omlaag ... 

Uiteindelijk komen we op een breder pad ... 

Tristan wandelt ondertussen al een heel stuk verder op karakter, leunend op zijn wandelstok als een oude man ... Maar uiteindelijk komt het bergstation in zicht !

We komen echter eerst een reuzezonnerwijzer tegen, het 'Sonnenuhr'. 

Het bergstation ligt juist om de hoek ... 

Je kan vanop het 'Sonnenuhr' met een verrekijker het dal inkijken, maar het is ondertussen duidelijk geworden dat het gaat regenen gezien de donkere wolken ... 

En plots valt inderdaad de regen uit de lucht. We rennen naar het bergstation, en zitten juist op tijd in het 'bakje' die ons na een mooie lange maar vermoeiende dag terug naar beneden brengt ...