Vandaag wordt een mooie dag, en dus plannen we de laatste zware wandeling in. We gaan een tocht doen naar de Starkenbürger Hütte, om onze laatste punten voor onze wandernadel te verzamelen. 

Voor Bjorn is deze wandeling ene 'zwart beest'. Er komt een stukje rots/afgronden in, en hij maakt zichzelf al dagen gek dat hij het niet zal durven ... 

We nemen de kabelbaan 'Schlick 2000', en komen aan op het bergstation. Anders dan de vorige keer is er nu geen mist, en kunnen we alle bergen zien ! 

We gaan eerst naar het uitzichtplatform 'Stubaiblick', die een zich geeft op het begin en midden van het Stubaital. 

Er kunnen langs het pad al prachtige foto's genomen worden. 

Het uitzichtplatform ligt aan een afgrond, en Bjorn laat het voor wat het is ... Ilona en de kinderen laten zich echter niet kennen, en gaan van het uitzicht genieten. 

Er is zelfs verse sneeuw gevallen op de 'Habicht'. 

Hierna keren we terug naar het bergstation en beginnen we aan de wandeling, eerst naar de Senjochhütte. 

Het pad loopt op neer langs de almweides. Het begint lichtjes te spetteren, zodat we onze regenvestjes al aan doen. 

Even terukijken vanwaar we gekomen zijn ... 

En dan naar de 'Senjochhütte'. 

Terwijl Ilona de stempels haalt, bekijken de kinderen welke weg we nog moeten stappen. 

Waarna we aan de klim beginnen naar de Naturschauplatz en de Starkenbürger Hütte. 

Een stukje boven de 'Senjochhütte' gaat het pad verder naar de top van de 'Kleine Burgstall'. Dit nemen wij niet, we nemen het pad die min of meer op en neer loopt onder deze top. Hier begint het pad waar Bjorn voor vreesde : tussen en over rotsen, met afgronden aan de linkerkant ... Er zijn echter veel wandelaars, en zelfs kleine kinderen nemen het pad. Gestresst begint Bjorn er aan ... 

De zon is er door gekomen, maar Bjorn voelt het niet ... hij loopt voorop om zo snel mogelijk het 'gevaarlijke' stuk (dat achteraf toch wel meevalt) voorbij te zijn. Zo ziet hij niet dat llona en Odin foto's nemen onderweg ... 

Wel is er van hier een beter zicht waarlangs we gekomen zijn. 

We stoppen niet, want we gaan onmiddellijk door naar het eerste grote doel van deze wandeling, de naturschauplatz 'Gletscherblick'. Dit is weer een kort stukje omhoog, met tamelijke steile hellingen aan de linkerkant. Bjorn doet nogmaals een inspanning ... 

Het valt al bij al nog mee, en we komen bij de naturschauplatz. Dit een is een groot kader die zicht heeft op de sneeuwbergen en gletschers op het einde van het Stubaital. De optrekkende mist gooit wat roet in het eten wat een perfecte foto betreft, maar goed de plaatjes die we nemen van het gezin zijn mooi genoeg :)

Het is er winderig, en we zijn niet de enige wandelaars die een mooie foto willen maken. We keren dus tamelijk snel terug naar beneden langs dezelfde weg waarlangs we gekomen waren. Er kan ook doorgewandeld worden, maar dan blijven we over rotsachtige paden lopen, en Bjorn wil een lager gelegen pad nemen dat makkelijker (en minder afgronderig) is ... 

Aan het begin van de klim naar de naturschauplatz toont Odin nog eens waar we eerst zijn langsgekomen, en waar we hebben gestaan bij de 'Gletscherblick'. 

Het brugje waar we over hebben gelopen (stuk tussen Sennjoch Hutte en deze plaats) zien we nu ook beter. Bjorn kan niet geloven dat hij dààrover gewandeld heeft ... 

Speciale opmerking : 

Hier heeft Bjorn voor het eerst sinds zijn 'crisis' tijdens de 'Bichlalmwandeling' van dit jaar (zie reis Westendorf 2021) zijn hoogtevrees overwonnen. Wat stom lijkt voor gewone mensen is voor Bjorn een enorme overwinning. Hij heeft zichzelf - ondanks stress en een soort oergevoel om weg te lopen - toch gepushed om de gevaarlijke stukken te doen ! 

We gaan nog niet direct verder, maar spotten een relatief groot sneeuwveld, waar we even gaan spelen ! 

Terwijl we hier zijn horen we plots een schril gepiep ... Marmotten ! We spotte ze op de groene helling tussen de Kleine Burgstall en de Hohe Burgstall !! 

Hierna is het tijd om eventjes terug naar het gele bordje te gaan, om vandaar het pad te nemen naar de 'Starkenburger Hütte'. 

Vanaf nu gaat het een stuk omlaag. 

Tristan en Odin tonen nog eens waar de 'Naturschauplatz' was ... 

We blijven verder omlaag stappen, temidden de bergen van het Stubaital. 

Na een tijdje ronden we naar rechts, waarbij we puinvelden doorkruisen. 

Het is aan de linkerkant behoorlijk diep, maar de puinvelden maken dit wat draaglijker. 

Nog een stuk verder komen we bij ijzeren lawinebarrières, waar we ook tussen moeten of mogen wandelen. 

De mist komt ook weer opzetten ... 

In de verte komt de 'Starkenbürger Hütte' echter in zicht !

Via de ijzeren lawinebarrières en een laatste klimmetje komen we bij de hut. 

Normaal gezien heb je hier een prachtig zicht over het Stubaital. Ook staan er infoborden en 'kijkers' over de 'Seven Summits of Stubai', die hier alle zeven te zien zijn. Helaas gooit de voortdurend optrekkende mist opnieuw roet in het eten, zodat niet alle bergen zichtbaar zijn. 

We komen op kracht op het terras van de hut, waar het heel druk is. 

Nadat we mits enige zoekwerk onze stempel in ons boekje hebben gezet (een wandelaar had de stempel mee naar buiten op het terras genomen) is het tijd om verder te stappen. Er wacht een lange afdaling naar het middenstation. 

We nemen het korte afdalingetje als shortcut naar de forstweg. Vandaar doemen boven ons de rotsen en lawinebarriéres op waartussen we gelopen hebben. 

Het wordt ook duidelijk langs welk pad we de 'Starkenbürger Hütte' bereikt hebben, namelijk het pad temidden de barriéres. Het meest linkse pad is hetgene dat via de 'Naturschauplatz' over de berg liep. Rechts onderin is de forstweg die naar het middenstation leidt. 

We komen iets lager bij de forstweg uit. 

Via een koepoortje stappen we verder. 

Algauw ligt de 'Starkenbürger Hütte' een stuk achter ons, waarbij we ook plots zicht op de gletschers van de 'Zückerhutl' krijgen op het einde van het Stubaital. 

Niet alleen de sneeuwbergen zijn mooi, ook de bergen van het Elfermassief aan de overkant van waar wij wandelen. 

Nog een stukje verder picknicken we op een bankje. 

Hierna gaat het weer verder, gestadig omlaag via de forstweg. 

Poseren bij het uitzicht ... 

We komen aan bij de 'Käserstattalm', waar we enkel een stempel halen. 

Hierna gaan we de bossen in. 

Langs riviertjes ... 

Er moet ook gerust worden. 

Om dan uit te komen bij de 'Galtalm'. 

Hier geniet we van een lekker drankje. Alhoewel het tamelijl warm is wil Odin een warme chocomelk ... 

Algauw zijn de kinderen weer op krachten, en gaan ze spelen rondom de alm. 

Ook Ilona wil poseren met het mooie uitzicht bij de alm :)

Na nog een stempel te hebben gehaald, is het tijd voor bijna het laatste stuk. In plaats van onmiddellijk naar het middenstation te wandelen, gaan we eerst een stukje omhoog richting de 'Panoramasee' en de 'Scheibenweg'. Dit laatste natuurlijk als lokmiddel voor de kinderen, die hierdoor hun vermoeidheid vergeten ... 

We wandelen hierbij onder de 'bakjes' door ...

Een stukje verder horen we het luide geklingel van koeiebellen. Een ganse kudde staat op het pad ! 

Voorzichtig wandelen we langs de koeien, die ons nieuwsgierig aanstaren :)

Hierna openbaarde de 'Panoramasee' zich in al z'n pracht ... 

Bij de vorige wandeling was het hier enorm mistig, maar nu zijn de bergen mooi te zien, en weerspiegelen ze zich in het water van het meer. 

Hierna nemen we opnieuw de 'Scheibenweg'. Mama en papa dragen de rugzakken, en Odin en Tristan gaan als gekken tekeer (vermoeidheid?) ... 

Waarna we aankomen bij het middenstation, en de bergbaan nemen naar beneden. Zo zit deze lange maar mooie dag erop !