Vandaag de klepper én grote doel van deze reis : de gekende wandeling naar het 'Wildseeloderhaus'. Hierbij zullen we ook de bergtop van de 'Wildseeloder' opklimmen om punten te scoren voor de onze wandelpas van het Pillerseetal ! 

Vooreerst rijden we naar Fieberbrunn, waar we de bergbaan nemen. 

Dit zijn trouwens bijzonder 'bakjes' : ze hangen met vier achteréén. 

We komen aan bij het bergstation, waar de zon volop schijnt, en we we mooi zicht hebben op de 'Wildseeloder' alsook op de 'Loferer Steinberge' en de Leoganger Steinberge. 

Hierna beginnen we aan onze tocht ! 

Na een kleine twintig minuten licht dalen en licht klimmen zien we de Wildalm al liggen ! 

We blijven niet hangen bij de hut, maar besluiten om onmiddellijk door te gaan. 

Vanaf nu is het steeds omhoog ... 

Na een eerste dik kwartier kunnen we al wat omlaag kijken terwijl we even uitblazen onder de zon ... 

En daarna weer verder ... 

Ons doel, het 'Wildseeloderhaus' wordt al zichtbaar boven ons ! 

Maar we zijn er nog niet, en het laatste stuk is steil ... 

We komen ook enkele schapen tegen die geen last lijken te hebben van de brandende zon. 

En dan ligt de 'hütte' opeens juist voor ons, met erachter de berg de 'Wildseeloder' !

We bemachtigen een vrije tafel op het terras, en doen ons tegoed aan soep (Tristan en Ilona), Apfelstrüdel (Odin) en een frisse 'Almdudler' (Bjorn). 

Na wat te hebben gerust wandelen we verder, eerst langs de 'Wildseelodersee', die juist naar het 'Wildseeloderhaus' ligt. 

Je kan rond het meer wandelen, maar ons doel is vooreerst de berg de 'Wildseeloder'. De gekende gele bordjes tonen ons de weg. 

En kort daarna begint de beklimming. De eerste etappe voert ons door de groene grasweides omhoog ... 

Na enige tijd hebben we al een mooi zicht op de 'Wildseelodersee' ... 

Veel tijd om te geniet is er niet, er moet geklommen worden. Even verder komen we opnieuw schapen tegen ! 

Iets verder komen we via het zigzagpaadje nabij de rotsen van de 'Wildseeloder' ... 

Vervolgens moeten we onderlangs de rotswand verder omhoog. Alhoewel het gras is langs de steile hellingen begint Bjorn het moeilijk te krijgen ; zijn hoogtevrees speel serieus op ... 

Odin poseert even ... 

We volgen de rotswand, waarbij we een stuk verder tussen twee rotswanden door moeten.  Hier staan er opnieuw schapen, witte deze keer !

Een idee hoe de twee rotswanden eruit zien ... 

We wachten even en rusten uit, want deze klim was de eerste etappe. We hebben hierbij een mooi zicht op de 'Wildalm' onder ons, en ook het bergstation van de kabelbaan. In de verte liggen de 'Löferer Steinberge'. 

Daarna beginnen we aan de tweede etappe, met aan de ene kant de helling omlaag naar de 'Wildseelodersee', en langs de andere kant de hellingen omlaag naar het Gebradal. 

Plots moeten we ook een klein stukje langs kettingen klimmen ... 

Bjorn krijgt het spaans benauwd ... de hellingen omlaag, de rotsen, het pad dat nog komt en waar misschien afgronden zijn, ... hij wil zo snel mogelijk naar de top om ervan af te zijn, en begint als een robot gewoon door te stappen, overmand door hoogtevrees-stress ... 

Nog een stuk verder, niet ver meer van de top, moet Bjorn gaan zitten. Volledig overmand door stress klopt zijn hart in zijn keel, zijn spieren verkramen door de stress. Met ademhaling probeert hij zichzelf te kalmeren, maar de hoogtevrees - veel erger dan ooit te voren - heeft hem volledig te pakken ... Odin was de enige die hem kon bijhouden, en houdt z'n papa gezelschap ... 

De laatste stukken neemt Bjorn geen foto's meer, hij wil gewoon naar de top. Het is niet echt gevaarlijk, maar de dieptes (alhoewel grashellingen) zij er teveel aan. Zwetend, vloekend, puffend pompt hij zichzelf naar de top ... 

Eens aan de top wacht hij op Ilona en de kinderen. Als deze er zijn gaat Bjorn vlug terug naar beneden, naar een plaats ietsje lager waar er geen dieptes meer zijn. Ilona, Tristan en Odin blijven op de top om mooie foto's te nemen :)

Bjorn moet even langs een 'jochl', met langs beide kanten relatief steile hellingen omlaag. Voor normale mensen geen probleem, maar voor Bjorn met z'n hoogtevrees is het een nieuwe beproeving vandaag ... 

Eénmaal Bjorn voorbij de 'jochl' is kan hij een beetje ontspannen ... er is een mooi zicht op de achterkant van de groene grasbergen nabij Kitzbühel. In de verte zijn zelfs de 'Kitzbüheler Horn' en de 'Wilder Kaiser' zichtbaar. 

Even later zijn ook Ilona en de kinderen terug van de top, en dalen we af richting de 'Wildseelodersee'. 

Bjorn was heel erg bang voor dit pad (hij had dit gezien in het stijgen) maar het valt reuze mee. Er blijken ook nog heel vele sneeuwvelden te liggen ... 

Natuurlijk worden er sneewballen gegooid ... 

We dalen verder af, en als we achterom kijken zien we waar we vandaan komen, namelijk van de top van de 'Wildseeloder' ... 

We blijven grote sneeuwvelden tegenkomen ... 

En uiteindelijk komen we bij de 'sattl' tussen de 'Wildseeloder' en de 'Henne'. 

Daar hebben we aan de ene kant zicht op de 'Hohe Tauern' in de verte, met de 'GroBe Gebra' op de voorgrond (onthou deze bergtop ... )

Aan de andere kant ligt de 'Wildseelodersee' onder ons, met de 'Löferer Steinberge' in de verte ... 

Hier kunnen we ook zien wat we gewandeld hebben, namelijk de zigzag omhoog, en de top van de 'Wildseeloder'. 

Hierna is het tijd om af te dalen. 

In een mum van tijd staan we beneden aan de prachtige 'Wildseelodersee' ... 

We stappen vervolgens langs het meer verder. 

En eens we terug bij het 'Wildseeloderhaus' zijn is het tijd om te relaxen !!

We eten hier ook onze lunch, en na wat te hebben gerust vatten we onze afdaling terug aan. 

Sneller dan we verwacht hadden komt de 'Wildalm' weer in zicht ! 

Bij de 'Wildalm' kijken we nog eens achteruit waar we gestaan hebben ... 

We gaan hierna het kleine brugje weer over, richting het bergstation. 

Daar moeten we een laatste stuk weer omhoog, wat pijn doet ... 

Nog een laatste foto ... 

We stappen hierbij uit bij het middenstation, waar er een kleine beleveniswereld 'Timoks Wilde Welt' is waar we rusten, ontspannen en spelen !

Hierna zit onze wandeldag er weer op !